Pacjentki, które wiedzą już o stracie dziecka i oczekują na poronienie/poród martwego dziecka w szpitalu, po przyjęciu na oddział powinny być poinformowane przez personel medyczny o swoich prawach.
Rodzice mają prawo do godnego pożegnania się ze zmarłym dzieckiem. Personel medyczny powinien dołożyć wszelkich starań, aby zorganizować ten moment zgodnie z życzeniem rodziców. Dla prawidłowego przeżycia żałoby przez opłakujących, moment pożegnania zmarłego jest bardzo ważny. Na oddziałach ginekologiczno – położniczych większości polskich szpitali dostępne są maleńkie rożki, kocyki, czapeczki, szatki i pamiątki dla rodziców, tworzone w ramach działalności Fundacji Tęczowy Kocyk. Korzystając z tych podarunków personel medyczny lub rodzice mogą godnie otulić swoje zmarłe dziecko zarówno na chwilę pożegnania, jak i pogrzebu dziecka.
Więcej informacji na stronie: www.facebook.com/teczowykocyk
Zgodnie z obowiązującym w Polsce ustawodawstwem rodzice mają prawo do pogrzebu swojego dziecka bez względu na to, w którym tygodniu ciąży nastąpiła strata. Dotyczy to zarówno poronienia, martwego urodzenia, czy aborcji. Rodzice, chcący skorzystać z prawa do pogrzebu swojego dziecka, muszą to zgłosić personelowi medycznemu w szpitalu. Dalsze działania zależne są od tego, czy jest znana płeć dziecka.
Prawo do pogrzebu dziecka mają rodzice również w sytuacji, kiedy do poronienia (porodu) doszło w domu, a – w przypadku wczesnego etapu ciąży - ciało dziecka zostało zabezpieczone do koniecznych badań określających płeć.
Jeśli rodzice: znają płeć dziecka, chcą je pochować, są w trudnej sytuacji rodzinnej i finansowej, nie mają prawa do zasiłku pogrzebowego, a dalsza rodzina nie wyraża chęci pomocy, mogą skontaktować się z najbliższym Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej i zapytać o jednorazowy zasiłek celowy, który mógłby pokryć koszty pogrzebu.
Prawo do pogrzebu dziecka dotyczy również poronień (porodów), które odbyły się poza granicami Polski, nawet jeśli państwo, w którym doszło utraty dziecka, ogranicza to prawo ze względu na długość trwania ciąży. Rejestracja dziecka odbywa się za pośrednictwem konsula, a następnie USC.
Jeśli rodzice odmawiają pochowania swego dziecka, mogą tego dokonać krewni - dorosłe rodzeństwo, dziadkowie, pradziadkowie, a nawet krewni do czwartego stopnia pokrewieństwa. Jeśli i oni tego nie uczynią, obowiązek ten spoczywa na gminie. Wynika to z zasady, że każda zmarła osoba ma prawo do godnego pochówku. Dzieci zmarłe przed narodzeniem mogą być pochowane: w mogile rodzinnej, w mogile prywatnej wykupionej przez rodziców, w kwaterze dzieci małych, w grobowcu zbiorowym o ile taki istnieje na terenie gminy.
Aby otrzymać zasiłek pogrzebowy, należy przedstawić w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych dokumenty potwierdzające prawo do świadczeń oraz akt urodzenia dziecka (z adnotacją o martwym urodzeniu) wydany przez USC. Otrzymana kwota pokryje: koszty pogrzebu, koszty badania DNA płci dziecka, jak i dodatkowych badań genetycznych, mających na celu sprawdzenie, jaka była przyczyna poronienia.
Zgodnie z art. 180 §1 Kodeksu Pracy, matce po poronieniu przysługuję prawo do skróconego urlopu macierzyńskiego w wymiarze ośmiu tygodni, licząc od dnia straty dziecka. Urlop ten jest płatny 100 procent. Jeśli matka w czasie poronienia przebywa na urlopie macierzyńskim (z tytułu narodzenia starszego, żywego dziecka) ma prawo do zasiłku macierzyńskiego. Skorzystanie z prawa do skróconego urlopu macierzyńskiego i zasiłku wymaga przedstawienia w pracy skróconego odpisu aktu urodzenia dziecka (z adnotacją o martwym urodzeniu) wydanym przez USC.
Przy okazji ustalani płci dziecka, laboratorium może przeprowadzić badanie mające na celu określenie, czy za poronienie nie odpowiada wada genetyczna matki lub dziecka. Badania takie są refundowane przez NFZ tylko w ograniczonym zakresie i dopiero po wystąpieniu 2 poronień z rzędu. NFZ w ogóle nie refunduje badań genetycznych, które mogą być wykonane bezpośrednio u zmarłego dziecka. Jest to też bardzo cenna informacja dla genetyka, który będzie w stanie określić ryzyko wystąpienia poronienia w przyszłości.
Z doświadczenia rozmów z rodzicami po stracie dziecka nienarodzonego wynika, że możliwość godnego pożegnania się z dzieckiem, nadanie mu imienia i jego godny pochówek sprzyjają prawidłowemu przebiegowi procesu żałoby.